І днём, і ноччу, у сцюжу і спёку плачуць, не змаўкаюць званы Хатыні. Праз кожныя трыццаць хвілін – набат – адчайны крык-напамін загінуўшых землякоў у вогненным пекле вайны. Зварот мёртвых да жывых, якія павінны ведаць і памятаць пра страшнае зло, што прынеслі фашысты на нашу зямлю, каб такі жах больш ніколі і нідзе не паўтарыўся. Гістарычны час “Хатынь: сімвал вечнасці і смутку беларускага народа” прайшоў у Даматканавіцкай інтэграванай сельскай бібліятэцы.