Дабрыня не пахне і не мерзне;
Колеру не мае і вагі:
Абатрэ дзіцячы тварык слёзны,
Знойдзе людзям лекі ад тугі.
Дабрыня… Яна не прадаецца.
Хай бясконца, нібы той ручай,
Гэта капяліначка ад сэрца
І празрыстасць шчырасці вачэй.
Дабрыня..
Нясказанае нешта.
Гэта штосьці болей слоў і дзей…
Людзям я аддам яе без рэшты
Каб паліцца рэхам ад людзей.
Дабрыня… Якое цікавае слова! Людзі спрачаюцца наконт таго, патрэбна яна нам ці не. Спрэчкі ідуць, а самі яны пакутуюць ад таго, што дабрыні ў іх жыцці не хапае. Пагэтаму менавіта тэма дабрыні была прапанавана ўдзельнікам літаратурна-экалагічнага клуба “Фларыда”, які дзейнічае пры Заастравецкай сельскай бібліятэцы, для абмеркавання на пасядзелках “Дарогай дабрыні”. Выконваючы творчыя заданні “Усмешка дабрыні”, “Перадай сэрца па крузе”, “Сад Дабрыні” і інш., чытаючы цытаты і вершы на гэту тэму, члены клуба без сумнення вызначылі, што не толькі прыгажосць выратуе свет, але і, зразумела, дабрыня.
Пасядзелкі “Дарогай дабрыні”
